Śledź nas na:



Dusza i uzasadnienie duchowości

Dowód moralny – Porządek moralny domaga się sankcji, które gwarantowałyby jego zachowanie, skłaniały człowieka do postępowania dobrze, a unikania zła. Równocześnie czyniłby zadość sprawiedliwości, która domaga się, by każde dobro zostało wynagrodzone, a zło ukarane.

 

Dowód historyczno - etnologiczny – Opiera się na powszechnym przekonaniu o życiu pozagrobowym. Etnologia jest świadectwem nieśmiertelności ludzkiej, daje dowody na tę nieśmiertelność. Nie ma takiego ludu, który by nie wierzył w życie pozagrobowe. Tego przekonania o nieśmiertelności nie da się wytłumaczyć. Antropolodzy i etycy mówią o tzw. Dowodzie fizycznym. Skoro wielu fizyków przyjmuje niezniszczalność materii zgodnie z zasadą zachowania energii i materii, to tym bardziej wypada by nieśmiertelnym była także „psyche” - dusza duchowa.

 

 

Uzasadnienie duchowości:

 

Intelektualne poznanie duszy:

Intelektualne poznanie właściwe człowiekowi zarówno w swej naturze, jak i w swych formach wykazuje charakter wewnętrznie niezależny od materii. Zatem i jego podmiot i przyczyna bezpośrednia – rozum, i pośrednia – dusza muszą mieć charakter duchowy, ponieważ natura czynności nie może być doskonalsza od natury przyczyny.

 

Tworzenie pojęć:

Poznajemy przedmioty materialne i tworzymy o nich pojęcia. Poznajemy je w sposób niematerialny i duchowy. Tworząc bowiem pojęcie przedmiotu materialnego przy pomocy abstrakcji uwalniamy go od wszystkich cech jednostkowych i wyłuskujemy jego istotę. W rezultacie powstaje pojęcie o wprost przeciwnych cechach do jego przedmiotu i jego obrazu zmysłowego. Powstaje pojęcie o charakterze ogólnym, abstrakcyjnym i niematerialnym. Również sam proces pojęciowania, zwłaszcza abstrakcji polegający na odkrywaniu i wyborze cech wskazuje na charakter wolny, a tym samym duchowy poznania pojęciowego. Poza przedmiotami materialnymi poznajemy i tworzymy takie pojęcia o przedmiotach niematerialnych tj. :dobra, prawda, piękno; o wartościach moralnych religijnych, duchowych. Wszystkie te dziedziny i przedmioty nie będąc materialnymi, a nawet nieistniejącymi w przypadku bytów możliwych i myślowych nie stanowią bodźca materialnego, nie mogą być poznane przez podmiot materialny, zmysłowy. Dlatego podmiot poznający musi być duchowy.

 

Sądy:

W sądach ujmujemy i wyrażamy różne stosunki, np. Między przyczyną a skutkiem, celem a środkiem, a także sądy prawne, moralne i logiczne. W sądach wyrażamy również ogólne prawa i ich konieczność. Przy czym sądom towarzyszy nasze różne przeświadczenie (pewność, wątpienie), to wszystko ma charakter niematerialny i poznawać je może tylko podmiot duchowy.



Zobacz także