Jaką wartość ma ludzie życie?
W naszym systemie prawny aborcja uznawana jest, gdy: po pierwsze ciąża jest zagrożeniem dla życia lub zdrowia matki, po drugie, gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu (do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej) i po trzecie, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. Życie i zdrowie fizyczne są cennymi darami powierzonymi nam przez Boga i tylko on może nam je odebrać. Ojciec Święty był przeciwnikiem badań prenatalnych, które prowadziło jedynie do dawania pretekstu lekarzom do pozbycia się problemu, jakim jest dziecko rodzące się z wadami i chorobami. Kobiety czasami z czysto egoistycznych pobudek decydują się na przerwanie ciąży, co jest jeszcze większą tragedią dla naszej moralności. Są jednak matki, które pomimo wyroku, jakie zostało wydane na dziecko decydują się na urodzenie jego. Moim zdaniem trzeba zawsze wierzyć, że wszystko dobrze się ułoży, że trzeba ufać Bogu i jego decyzjom. Przecież w końcu lekarz jest tylko człowiekiem i pomimo tak rozbudowanej techniki nie jest nieomylny i mylnie może podać diagnozę lub ją podkoloryzować. Każdy zasługuje na to by żyć nawet osoba chora i umierająca. Ja sama jestem matką i gdy tak patrzę na mojego synka, który tak sobie słodko śpi to nie wyobrażam sobie życia bez niego, ani tego, że go przy mnie by nie było. To on pokazał mi, czym jest miłość i jaką dużą wartość ma jeden malutki uśmiech. On jest dla mnie światłem, które rozjaśnia całe moje życie i wszystkich innych wokół niego. Nie mogę pojąć jak można tak po prostu zabić tak cudowną istotkę. Papież często powtarza:
“Po śmierci staniemy twarzą w twarz z Bogiem, Dawcą życia. Kto weźmie odpowiedzialność przed Bogiem za miliony dzieci, którym nie dano szansy, by żyły, kochały i były kochane.”
Są w końcu różnego rodzaju instytucje i dużo małżeństw, które pragną obdarzyć swoją miłością dziecko i to właśnie tam powinny oddawać kobiety swoje dzieci zamiast je mordować. Ojciec Święty nawołuje do szerzenia naturalnych sposobów planowania rodziny i uświadomieniu dokładniej młodemu pokolenia, czym tak naprawdę jest bliskość z drugim człowiekiem i jaką dużą wartość może mieć dla ich przyszłości.
„Z pewnością antykoncepcja i przerywanie ciąży, z moralnego punktu widzenia, to dwa zasadniczo różne rodzaje zła: jedno jest sprzeczne z pełną prawdą aktu płciowego jako właściwego wyrazu miłości małżeńskiej, drugie zaś jest sprzeczne z cnotą sprawiedliwości i bezpośrednio łamie Boże przekazanie „Nie zabijaj”.
Jan Paweł II również stał zawsze przeciwko eutanazji, jako nienaturalnej, ale i niezawinionej śmierci. Eutanazja w nauce Ojca Świętego jest zaprzeczeniem idei demokracji, czym przecież chlubi się Europa. W encyklice „Evangelium vitae” wyraźnie zaznacza on, iż nie jest wykonaniem demokracji podporządkowanie ludzkiego życia woli silniejszego, jest to natomiast „ wyraz jednego zaprzeczenia szacunku dla życia i stanowi radykalne zagrożenie dla całej kultury praw człowieka” Legalizacja eutanazji w nauce Ojca Świętego oraz prawo dysponowania życiem słabszych i bezbronnych, istot jeszcze nie narodzonych i już postarzałych jest pewną drogą do reaktywacji systemu totalitarnego. W świecie przedstawianym przez Kurta takie zabójstwa są nawet nakazywane przez prawo. To jednak moim zdaniem jest w jakimś sensie ostrzeżenie dla ludzkości żeby się zastanowiła nad swoimi czynami w końcu to człowiek powinien panować nad swoim ciałem i emocjami a nie na odwrót. Podobno nas ludzi wyróżnia od zwierząt fakt taki, że jesteśmy homo sapiens, czyli człowiek rozumny jednak, czasami zachowujemy się gorzej niż zwierzęta. One w przeciwieństwie do nas zabijają żeby przetrwać a nie dla zabawy jak to czasami u nas bywa. Opowiadanie „Witajcie w małpiarni” pokazuje, nam że mimo narzuconej władzy totalitarnej, która hamowała człowieka i popierała tak niegodziwy czyn jak samobójstwo znalazł się jeden człowiek, który się temu przeciwstawstawił i obrał sobie za cel żeby uświadomić innym, że można żyć inaczej. Niepotrzebne są sztuczne środki, które zapobiegają starzeniu się, choć pewnie każdy by chciał być wiecznie młody i piękny tak jak gwiazdy Hollywood. Najważniejsze jednak powinno być to żeby z godnością się zestarzeć. To właśnie ludzie starzy zasługują na najwięcej szacunku gdyż poprzez swój wkład w życie kulturowe i rodzinne dają nam przykład do postępowania i przekazują najwięcej szacunku do życia. Od ludzi starszych możemy dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy z dziejów naszej historii, o których się nie dowiemy z książek, gdyż oni sami to przeżyli i to ich własne dzieje.
Obowiązkiem każdego z nas jest nie tylko głośny sprzeciw wobec eutanazji, ale przede wszystkim stworzenie godnych warunków życia dla osób starszych, chorych czy niedołężnych. Życie człowieka jest darem i domaga się ono poszanowania na każdym etapie swojego rozwoju. Także wiek sędziwy, mimo, że wiąże się z ograniczeniami i dolegliwościami jednak przez to może być okazją do lepszego zrozumienia krzyża, który nadaje sens ludzkiemu życiu.
Życie wielu ludzi ogarnia smutek i beznadzieja. Coraz więcej ludzi pyta o sens swego życia. Tego rodzaju pytanie jest świadectwem faktu, iż człowiek pogubił się w życiu. Idzie przez nie po omacku, krąży w ciemnościach. Szuka wtedy nowej formy życia, często w oparciu o zasadę źle pojętej wolności. Tym samym doprowadza do wolności, która jest próbą uwolnienia od Boga i Jego praw. Wówczas miejsce Stwórcy, tak łatwo zajmuje człowiek tworzący sobie ludzkie prawa, łącznie z prawem do zabijania w imię pozornej wolności. Lecz wybór takiego życia, to życie w oderwaniu od Chrystusa. Życie w ciemności - zgoda na nową formę zniewolenia. Natomiast podstawowym warunkiem najprościej rozumianego ludzkiego szczęścia i powodzenia życiowego jest osobista odpowiedzialność za to, co dzieje się w naszym życiu, podejmowanie trudu i ofiary. Należy pamiętać, że zawsze będziemy jakoś niezadowoleni z naszego życia. Bóg, jako kochający Ojciec, troszczy się o każdego człowieka. Dlatego uważam, że życie ludzkie jest szczególnym darem właśnie od Niego. Jednak mało, kto dostrzega ile dobra jest wokół nas. W dzisiejszym świecie spotykamy wiele przejawów wrogości wobec ludzkiego życia, dlatego każda inicjatywa jest cenna i żaden wysiłek nie pójdzie na marne. Trzeba uwrażliwiać serca i sumienia, zwłaszcza młodych ludzi, którzy staną się twórcami przyszłego świata. Poprzez słowa pozostawione przez Papieża w encyklice życia można pokazać ludziom jaką drogą mogą kroczyć by żyć w zgodzie z własnym sumieniem i zgodnie z przekazaniami bożymi. Jej słowa są kierowane do wszystkich ludzi i przez wszystkich powinny być głoszone tak by każdy był świadom tego, że ma w życiu wybór.