Filozofia grecka a chrześcijaństwo.

Filozofia grecka traktowała rzeczywistość obiektywistycznie, finalistycznie, rozum był ważniejszy od uczuć to co ogólne było ważniejsze od jednostkowego. Człowiek ma powinność aby się dźwigać w górę hierarchii bytu i wartości aby się nawrócić. Droga tama być drogą nauki, sztuki i cnoty.

Natomiast filozofia chrześcijańska zakłada własny początek oraz wiarę w możliwości poznania Boga i moralność. Chrześcijaństwo wniósł wiele w świat antyczny : subiektywizm, emocjonalizm, irracjonalizm, i postawy moralne. Zasada chrześcijaństwa było przebaczenie. Chrześcijaństwo nie zna jednak „złotego środka” znał go już Konfucjusz, przed Chrystusem znano ją w judaizmie.

Wiele nowego wniosło chrześcijaństwo w świat antyczny: monoteizm, nowe źródło wiedzy, wybawienie.

Orygenez na przykład broniąc wiary chrześcijańskiej doceniał jednak walory filozofii greckiej.

Cesarstwo rzymskie a chrześcijaństwo.

Początkowo miedzy rzymianami i chrześcijanami była niechęć i nienawiść, rzymianie uważali chrześcijan za nieuków i ludzi przesądnych a Chrystusa za prestidigitatora. Chrześcijaństwo poddało krytyce epikureizm, materializm i ateizm.

Gnostycyzm to doktryny i ruchy religijne powstałe w I i II w. na wschodzie cesarstwa rzymskiego głównie w Syrii i Egipcie, dualistyczne i łączące elementy chrześcijaństwa z grecko-egipskim hermetyzmem. chrześcijański system etyki naucza, że „cokolwiek istnieje, o ile istnieje, jest dobrem, inaczej mówiąc dobro jest tym, co jest, zło natomiast jest tym, czego nie ma w dobru. Świat jako dzieło Boże, jest dobry. Mówiąc bardziej współczesnym językiem, dobro istnieje obiektywnie i jest równoważne woli Boga, zaś zło obiektywnie nie istnieje i jest tylko brakiem dobra.

Pogląd ten obowiązuje do dzisiaj w oficjalnej doktrynie kościoła katolickiego, Karol Wojtyłya, w swoim Elementarzu Etycznym pisze, że „Przyjemność, radość, zadowolenie są uważane jako dobre, a więc człowiek staje wobec alternatywy - przyjemność, czy obowiązek, za którym kryje się prawdziwe dobro moralne. Wartość obiektywnego dobra polega na tym, że wartości duchowe są obiektywnie wyższe od materialnych. To rozum i wola kierują człowieka w stronę obiektywnego dobra. Nie może on tworzyć poglądu na swoje czyny według tego ile przyniosą mu przyjemności, ale według tego, o ile służą celowi, jakim jest obiektywne dobro. Nie ulega wątpliwości, że przyjemność jest dobra, a przykrość zła. Różnica między dobrem a złem wynika z tego, że dobro moralne przynosi głębokie zadowolenie, a zło sprawia wyrzuty, przykrość wewnętrzną i ból”.

Chrześcijański pogląd na dobro odwołuje się do Boga- stwórcy i osobowego absolutu. Zakłada, że Bóg jest ostatecznym autorytetem, a dobro jest to stan rzeczy, w którym Bóg chce aby się one znajdowały.